Arcybiskup metropolita warszawski Kazimierz Nycz jednoznacznie złamał nie tylko prawo zawarte w Konstytucji ale także naruszył artykuł 5 Konkordatu oraz prawo kanoniczne, które zabraniają ingerencji organów państwowych w działalność kościelną.


 

Konstytucja RP
Art. 53.
  1. Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii.
  2. Wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Wolność religii obejmuje także posiadanie świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują.

KONKORDAT

między Stolicą Apostolską
i Rzecząpospolitą Polską
Stolica Apostolska i Rzeczpospolita Polska
- dążąc do trwałego i harmonijnego uregulowania wzajemnych stosunków;
- biorąc pod uwagę fakt, że religia katolicka jest wyznawana przez większość społeczeństwa polskiego;
- podkreślając posłannictwo Kościoła katolickiego, rolę odegraną przez Kościół w tysiącletnich dziejach Państwa Polskiego oraz znaczenie pontyfikatu Jego Świątobliwości Papieża Jana Pawła II dla współczesnych dziejów Polski;
- zważywszy przełomowe znaczenie odzyskania niepodległości i suwerenności przez Państwo Polskie oraz w trosce o jego pomyślny rozwój;
- stwierdzając doniosły wkład Kościoła w rozwój osoby ludzkiej i umacnianie moralności;
- kierując się wymienionymi wartościami oraz powszechnymi zasadami prawa międzynarodowego, łącznie z normami dotyczącymi poszanowania praw człowieka i podstawowych swobód oraz wyeliminowania wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji z powodów religijnych;
- uznając, że fundamentem rozwoju wolnego i demokratycznego społeczeństwa jest poszanowanie godności osoby ludzkiej i jej praw;
- uwzględniając nową strukturę administracyjną Kościoła w Polsce ustanowioną Bullą papieską "Totus Tuus Poloniae populus";
postanowiły zawrzeć niniejszy Konkordat, przy czym Rzeczpospolita Polska uwzględniła swe zasady konstytucyjne i ustawy, a Stolica Apostolska - dokumenty Soboru Watykańskiego II dotyczące wolności religijnej i stosunków pomiędzy Kościołem a wspólnotą polityczną oraz przepisy prawa kanonicznego.

Artykuł 5

Przestrzegając prawa do wolności religijnej, Państwo zapewnia Kościołowi katolickiemu, bez względu na obrządek, swobodne i publiczne pełnienie jego misji, łącznie z wykonywaniem jurysdykcji oraz zarządzaniem i administrowaniem jego sprawami na podstawie prawa kanonicznego.Swobodne i publiczne pełnienie przez Kościół swojej misji i jurysdykcji są gwarancjami wpisanymi do art. 5 i obejmują:

- gwarancję swobodnego pełnienia przez Kościół swoich zadań w dziedzinie nauczania, uświęcania i rządzenia, a więc misja Kościoła nie jest ograniczona do posługi duchowej w życiu prywatnym;

- zapewnienie pełnienia przez Kościół swojej misji „bez różnicy obrządków”, tzn. bez względu na to, czy jest to Kościół łaciński, czy Katolickie Kościoły Wschodnie;

- gwarancję swobodnego wykonywania przez Kościół swojej „jurysdykcji”, czyli sprawowania władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej. Organy władzy kościelnej mogą więc swobodnie stanowić prawo powszechne i partykularne oraz stosować je w formie aktów administracyjnych i sądowych;

- gwarancje swobodnego „administrowania i zarządzania swoimi sprawami”; dotyczą one administrowania tak dobrami duchowymi (sprawowanie sakramentów świętych) jak i zarządzania swoimi dobrami materialnymi.

Sprawowanie przez Kościół swojej jurysdykcji „na podstawie prawa kanonicznego” oznacza zakaz ingerencji organów państwowych w działalność kościelną podejmowaną w oparciu o prawo kanoniczne. Natomiast Konkordat nie zapewnia generalnej skuteczności w porządku państwowym aktom władzy kościelnej dokonanym w oparciu o prawo kanoniczne, np. nie zapewnia udzielenia przez państwo pomocy fizycznej (brachium seculare) w celu egzekwowania wyroków sądów kościelnych, jak to miało miejsce w konkordacie z 1925 r.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić: arcybiskup metropolita warszawski Kazimierz Nycz kolaborując z uzurpatorem z Pałacu ruskiego namiestnika w sprawie usunięcia Krzyża z Krakowskiego Przedmieścia w Warszawie jednoznacznie złamał nie tylko prawo zawarte w Konstytucji ale także naruszył artykuł 5 Konkordatu oraz prawo kanoniczne, które zabraniają ingerencji organów państwowych w działalność kościelną.

Użycie przemocy i siły fizycznej w stosunku do chrześcijan nie tylko wyznania rzymsko-katolickiego w dniu 3 sierpnia 2010 roku na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie było oznaką dewiacji cywilizacyjnej propagowanej przez tego kapłana.